-Yuva-

2009'dan beri,

Yuvam burası.

Büyüdüm burada.

Ve hala.

Yürüdüm,

Koştum,

Aşklar yaşadım,

Düştüm,

Kalktım,

Yine düştüm,

Yine kalktım.

Hepsi burada. 

Seni yuva'ma getirsem,

Sana yazdıklarımdan tutsan canımı. 

Kocaman ellerin var,

Yürüsem tutarsın,

Koşsam tutarsın,

Aşık olsam ellerin terler.

Beşe kadar sayarsın teri kurur. 

Sonra yine tutarsın. 

Ve güleriz buna. 

Yine, yeniden.Hiç gülmemişçesine.

Düşsem tutarsın,

Kalksam yine tutarsın. 

Ama seni buraya getiremem.

Buranın anısı yürek dağlar.

Dağlar boyu eserken rüzgar, 

Seni kendi yuvamda üşütemem.

Bu kez, 

Bu yuva bana kalacak. 

Ve ben burada, 

Kendi başıma dimdik duracağım.

-a.o-

Yolu isimsizce buraya düşen okur'a selam olsun. 

her şeyi biliyor, hissediyorum.

sana ayrı, bana ayrı mutluluk dileğim. 

yuvamdasın, çünkü yuvamdın.

Gidelim Buralardan

-

İki uçak bileti ve bir ada. 

Aniden düşürdün aklıma. 

-a.o-

Önüm Arkam Sağım Solum: SOBE!

Bir uzun yoldan geldim, ardım bomboş.

Geçen yıl bu günlerdi.
Adın aklıma düşmüştü.

Varlığın hediyeydi ve
temmuzun ortalarına koşuyordu günler.

Bilen var mı aklım nerde? Alıp götürdün. 

Araya salgınlar girdi.
Tahmini güç onca şey.

Kalplerimizde yerimiz ayrıydı ve
bunun bilinci aklıyordu yaşananları.

Sormak gelir içimden
rüzgar mısın, aşk mısın?

Temmuz akşamı esen
O hani iç serinleten, rüzgarsın.

Aşktan ötesin,
Aşk -di'li geçmiş zaman eki hayatımda.

Görünen gerçektir.
Görünen,
Yüzümde adınla oluşan gülücükler.

Bir bakarsın uzaklardan, bahar yüzümde. :)

-a.o-

Öyle Kal

Zaman geçiyor, mevsimler değişiyordu.
Kızgın sıcak yerini, sonbahar serinliğine bırakıyordu.
El eleydi sanki mevsimler,
Birinin bıraktığını diğeri usulca alıyor,
Kendine çeviriyordu.

Tüm bunlar olurken...

Kalbime dokunmuş bir adamın mutlu bakışları,
Gece gözlerimin önünde aydınlanıyordu.
Sesinden etrafa yayılan mutluluklar,
Döküle döküle iniyordu tenim üzerine.
Başladığım cümleler,
Ben sonunu getirmeden,
Onunla tamamlanıyordu.

Çoğu zaman ‘yok artık!’ denecek kadar
Rast geliyordu söylenecekler.
Sonrası bir dolu kahkaha!

Özlediğim mutluluğu yanıma getirip,
Hiç üzmeden, hiç acıtmadan canımı,
Bırakıyordu kucağıma.

Kedim mırıldanıyor, patilerini açıyor,
Ona uzatıyordu.
Böyle anları hapsediyordu beynim,
Unutmak,
İçinde O’nun olduğu anılara uğramasın diye.

Bu durum ve duygular
kalbimde daha önce uğranmamış,
özel bir yerin tanımıydı sanki.

Onun da dediği gibi,
Kalpte sevgililere bile ayrılan yerden
daha özel bir yer vardı.
Oraya uğranmazdı, yolu da yoktu
Dolayısıyla gidilemezdi.
Ancak, gün gelirdi ve
orada bulurdun birden kendini.

Avuç içlerine
kar taneleri bırakan bir adam düşlerdin o zaman!
Aynı adamın pofuduk elleri olurdu
avuçlarını içine alan, ısıtan.

Kalpteki o yerde aniden kendini bulan adam,
Bu yazının son sözleri sana,
daha niceleri yazılacak olsa da...

“Bulutlara bak, gidiyorlar hızla” diyorsun,
Yağmur bir yalıyor yüzümü, bir duruyor.
Sabahları eğilip yüzüme öpüşün geçiyor bir,
Bir duruyor aklım...
Öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda. || Birhan Keskin 

Houses in the Snow || Monet

-a.o-

Sürpriz!

Hayat ellerime ufacık bir sürpriz bıraktı, bitti dediğim yerde.
Bitti dediğim yerde, taşı deldi bir mor menekşe!
Kahkahalar tavana vardı, arşı alaya uzandı.

Saatler dedi adam seni bana,
Sokakta bir kedi,
Sesinin yankısı gökte
Günde bilemedin en az on kere
Hatırlatıyor işte. Seni bana,
Bendeki seni bana.
Ne güzeldi öyle!

Bendeki ben gülümsedi,
İçimdeki çocuk, yatağımdaki kediyle arama giren adama baktı.
Saat gece yarısını çoktan aşmıştı.
Uykuma karıştı bir tutam menekşe, upuzuuun bir gecede.

-a.o-