uzun oldu, güç olmadı.

yazı, yüreğe küsmüyor da
onu tetikleyen huzursuzluklar azaldıkça
yürekle birlikte harfleri de duruluyor sanki insanın.

deli işi şu yazmak,
bakmayın siz afilli duruşuna.

yaş kemale erdikçe
insan iki kez düşünüyor nokta öncelerini.

önceleri / önceler / önce
henüz emeklemeyi öğrenmiş adım avcısı bir bebek gibiydi.
hızla koştururken satır aralarında parmak uçları,
şimdi bir ileri bir geri.

sessizliğin iz düşümleri yok malum
ve satır sonu zengin kafiyeleri.

şimdilerde,
hep biraz müzik gerektiriyor artık yazı,
tanıdık birkaç enstrüman sesi ve
şarkı sözleri.

 Sessiz gelir yanıma

Başını dizime yaslar
Öylece uyur, yağmur çiseler